«بیست دقیقه دیگه میریم!» برای شما، این جمله کاملاً واضح است زیرا درک تجربی و انتزاعی از مفهوم
فیلمهای سیاهوسفید قدیمی را یادتان میآید؟ زمان زیادی گذشت تا بارونق صنعت فیلمسازی و پیشرفتهای فناوری، تصاویر رنگی
در حال آویزانکردن رختها بود که ناگهان نگاهش روی دخترش قفل شد. سنگینی بار غم و اندوه او
تنها بیرونرفتن برای نوجوانان لذتبخش و برای والدین ترسناک است. او کمی خطرپذیری و شما کمی احتیاط میخواهید.
شبیه مغازهداری که کالایش را به خریدار واقعی میفروشد، آدم هم حرفش را به شنونده واقعی میزند. وقتی
سادهترین کار این است که لیستی 50، 100 یا حتی 200تایی از مهارتهای زندگی ارائه و شما و
قدیمترها با شروع بلوغ برای کودک جشن میگرفتند و ورود او به دنیای بزرگسالی را تبریک میگفتند. در
آیا تصویری از 2-3 سالگی فرزندتان بهخاطر میآورید؟ وقتی «نهگفتن» ورد زبانش شده بود و همه درخواستهای شما
نیاز کودکان به مرزبندی و محدودیتگذاری از همان اوایل زندگی دیدنی بود! مثلا وقتی فرزندتان با بالش و
روابط دوستانه در دوران نوجوانی نقش مهمی در یادگیری مهارتهای فردی و اساسی زندگی و تبدیل شدن به