تا چندسالِ پیش با دیدن مهارتهای کودکان در کار با تلویزیون و گوشی و تبلت کلی ذوق میکردیم
بسیاری از ما خود را قربانی یا آسیبدیده اشتباهات رفتاری والدین میدانیم اما خودمان در جایگاه والدین چگونه
همه نوجوانان بهزودی وارد دوران جوانی و قبول مسئولیتهای بزرگسالی میشوند. بعضیها به دانشگاه میروند و برخیدیگر بهفکر
حرمتها هم مثل هر شکستنی دیگری وقتی شکسته شد، دیگر مثل سابق نمیشود. هرچقدر هم با وصلهپینه و
در نوزاد تازه متولدشده چیزی بهنام عزتنفس (چه بالا و چه پایین) وجود ندارد؛ یعنی عزتنفس با کودکان
زوجهایی که نوزاد و خصوصا کودکی را به فرزندی قبول میکنند، آرزوی خوشبخت کردن او را دارند. اما
«گوشش بدهکار حرف هیچکس نیست و زبانش از همه طلبکار است. با تمام دلبری و نمکی که کلام
دل فرزندان به پدر و مادر خوش است و پشتشان به آنها گرم. بخش مهمی از این دلخوشی
یک لحظه خودتان را بگذارید جای فرزندتان که در حال گذار از کودکی به نوجوانی و سپس جوانی
این روزها تقریبا هیچ کودکی را پیدا نمیکنیم که گوشی نداشته باشد یا حداقل از گوشی والدین خود