بلاگ

همه ما قالب گفتاری و رفتاری خاص خودمان را داریم؛ یعنی جور خاصی راه می‌رویم و طور خاصی حرف می‌زنیم. به‌عنوان مثال، راه‌رفتن‌مان از دور

تنها‌گذاشتن کودک در خانه به عوامل مختلفی بستگی دارد: سن، مهارت‌های رفتاری، هیجانی و شناختی، ایمن سازی خانه برای کودک، شرایط و امنیت محله و

«در پارک درختی دیدم که حرکت می‌کرد! تازه با من حرف هم می‌زد! گاهی حتی صدای ناله‌ سنگفرش‌های پیاده‌رو از هجوم رفت‌وآمد را می‌شنیدم. باد

ذوق‌وشوق پول‌توجیبی‌گرفتن از والدین برای خوراکی مدرسه یادش به‌خیر! وقتی قلب‌مان تا بیرون‌آمدن دست پدر از جیبش می‌‌ایستاد، یادش به‌خیر! وقتی سرمان به پس‌انداز نمی‌شد

احساس عجیب‌وغریبی در وجودمان ایجاد می‌شود وقتی که بال پریدن داریم اما به خودمان اطمینان نه: احساسی از خودکم‌بینی که ‌کم‌کم به سمت خودمقایسه‌گری سوق

اتفاق است دیگر! آمدیم و خدایی‌ناکرده فرزندتان دچار مشکلاتی مانند واکنش‌‌های آلرژیک، خون‌ریزی بینی، احساس خفگی، تب شدید و گرمازدگی شد. آگاهی از کمک‌های اولیه

آگاهی ما از نیروی جاذبه باعث می‌شود که مراقب پرتگاه باشیم؛ اما اگر جلوی کودکان نوپا را نگیریم، دیر یا زود کار دست خودشان می‌دهند!

تهمت ناجوانمردانه‌ای به او بستند! سقراط را می‌گویم. پای او را در 70‌و‌اندی سالگی به اتهام فاسدکردن جوانان به دادگاه باز کردند! سقراط هم کوتاه

یک‌نفر فریاد می‌زند: «دالتونا دارن میان!» همه اهالی شهر در گوشه‌ای پنهان می‌شوند. کاسب‌ها کرکره را پایین می‌دهند و از لای پرده‌ها بیرون را نگاه