بلاگ

بخش مهمی از هنر شاعری و نویسندگی بر آراستن کلام به آرایه‌های ادبی‌ست. آرایه‌های ادبی از طریق افزایش انسجام و هماهنگی بین کلام با کلمات،

تضادها توجه را جلب می‌کنند، تعجب را بر می‌انگیزند و اگر متناسب با متن باشند، اثر کلام را قوی‌تر و پرمعناتر می‌سازند. مثلا فرض کنید

وقتی برای رویدادی واقعی، دلیلی غیر واقعی و تخیلی بیان می‌کنیم، آرایه حسن تعلیل پدید می‌آید. این تصویر را یک لحظه در ذهنتان مجسم کنید:

چشم‌ها حرف می‌زنند، اما گوشه‌ی چشم‌ها اشاره می‌کنند. تلمیح مثل اشاره کردن به چیزی با گوشه چشم است، مثل وقتی که متوجه حضور کسی نشده‌ایم

آرایه تشبیه مادر یا منشا آرایه‌ های ادبی علم بیان است. ما وقتی از آرایه تشبیه استفاده می‌کنیم که بخواهیم منظور خود را به شکلی

جذابیت اکثر حاضرجوابی‌های ما در دوران کودکی به استفاده از آرایه سجع برمی‌گردد؛ مثلا وقتی در جواب «به توچه؟» می‌گفتیم «تربچه!» یا وقتی در جواب

مراعات نظیر یکی از آرایه‌های ادبی و به معنای آوردن عناصر مرتبط با یکدیگر مثل آفتاب و مهتاب در شعر و نثر است. گاهی این